Voor Klaaske, die niet taalt naar vliegen, en mij grootmoedig liet begaan
Deel II van âJourney to Californiaâ
Als Amerika je teveel wordt, is Europa je tegengif â toen in 2004, en in dit Trump-tijdperk al helemaal… Daarom als Shake v/d Wake dit betoverend stukje Europese samenwerking: Tarkovsky, Russische cineast, Anja Lechner, Duits celliste en François Couturier, Franse pianist, samen goed voor fascinerende muziek tegen de achtergrond van magische beelden:
Na mijn vertrek uit San Diego was ik vlak langs Hollywood gekomen. ‘k Reed met m’n rode Ford Focus dwars door Los Angeles, over een eindeloze reeks verhoogde snelwegen en fly-overs.
Mijn bestemming was Sequoia National Park, met zijn mammoetbomen die duizenden jaren oud zijn. Het ‘hoogtepunt’ is de General Sherman Tree: met zijn 83 meter de allerhoogste boom ter wereld, en een omtrek van 31,27 meter â niet alleen kinderen voelen zich er Klein Duimpje bij…
 |
| Sequoiadendron Giganteum [klik om te vergroten] |
âWill I take a picture of you in there?â
Nou, vooruit dan maar.
 |
| In het hol van de leeuw… |
Het geplande ‘hoogtepunt’ van mijn reis door CaliforniĂ« â ik moest op tijd terug zijn in San Diego, voor de terugvlucht, samen met Loida en Thomas â was een vlek op de kaart, Verona geheten. Waarom ik dat oord uitkoos? Ik zou het niet weten… Misschien maakte ik in gedachten wel een âJourney to Italiaâ…
âVerona, the dream destiny of my Californian journey, a spot in the plains north of Sacramento, turned out to be no longer existing…â
Toen ik het wisselgeld voor een kopje koffie uit een bekertje met munten nam, werd ik door de plaatselijke store holder ook nog beschuldigd van âeen greep uit de kasâ (ik zag de handboeien al voor me…). Ik had het met CaliforniĂ« helemaal gehad…
Maar gelukkig keerde, verderop in San Francisco, het tij …
Toen ik in een willekeurige winkel navraag deed naar een bestemming daar in de buurt, zei een vriendelijk bediende: âYou have to go to Half Moon Bay, at the Pacific…â (pas veel later ontdekte ik dat âDe halve maanâ het schip van Columbus was â bleek er toch nog een ontdekker in mij te zijn opgestaan..).
En juist Half Moon Bay bleek mijn âdream destinyâ te zijn…
Na een paar dagen daar op de stranden, reed ik terug naar San Diogo langs de befaamde Highway 1 (California State Route 1), die me bij San Luis Obispo langs de Pacific bracht.
Toen ik daar vanuit het raam van mijn rode Ford Focus een blik sloeg over die eindeloze oceaan, had het dat moment de glans van de eeuwigheid…
Na een paar dagen was ik terug in Amsterdam, waar ik mijn presentatie afrondde met dit âfecitâ:
 |
| Hein, in een doorsnee Amerikaanse hotelkamer, blaast zelfbespiegelend het liedje uit. |