Toekomstmuziek, couplet #1

‘Ik hoef niet in een klooster te gaan.’
Zo luidde mijn geruststellende conclusie van de laatste keer.

Maar waar komen al die beelden van kloosters dan vandaan … Abbaye de Fontfroide. Ja, daar zijn we ooit tijdens een vakantie geweest, maar…

Wat is er in mijn lichaam gevaren…
En wat heb ik niet begrepen – misschien is het wel die allesbepalende periode uit m’n leven: de puberteit. Ik ga op onderzoek uit…

Je maakt nu de oudste reis van de wereld, binnendoor, terug in de tijd, naar waar het begon toen je op aarde kwam en nog niets wist, maar wel alles wilde leren kennen, op je gemak, zoveel als prettig voor je was.
Maarten Houtman, Adem- en energie-oefening

Op een bankje in het Sonsbeek park werden toekomstplannen gesmeed…

Ik ontmoette Klaaske op het Christelijk Lyceum in Arnhem. Na een aantal doublures kwam ik uiteindelijk bij haar in de klas.
Ik moet daar in die klas een ‘ervaren’ uitstraling gehad hebben, en geen wonder… Maar misschien was het wel eenzelfde gevoel van verloren zijn in de wereld wat ons samenbond…

Op zeker moment begon Klaaske me briefjes te schrijven, die door klasgenoten werden doorgegeven. Ik herinner me nog het norse gezicht van een van hen… Eenmaal opengevouwen, luidde de aanhef dan: ‘Lieve eigenwijs…’.
Ik was natuurlijk verrast door het gebeuren en door de aandacht die ik van haar ontving. Maar aan de boodschappen zelf moest ik wel wennen … meestal waren het, naar ik me herinner, observaties van mijn gedrag in de klas. Ik nam de briefjes aan, las ze – nieuwsgierig, maar met een lichte wrevel – stak ze bij me en bewaarde ze.

En dan te bedenken dat je zestig jaar later elkaar alleen maar een whatsappje hoeft te sturen – dat niemand je hoeft door te geven. Ik las vandaag nog dat je chatberichten ook kunt back-uppen, dus briefjes bewaren is er niet meer bij.
Geen wonder dat smartphones in de klas verboden zijn. Toen had je nog illegaliteit…

Tijdens een fietstocht met de klas, lagen we uit te rusten op het talud van de Rijndijk. Toen ik opkeek, zag ik Klaaske boven me staan, met de zon achter haar gezicht. Die straling had iets majestueus, ik voelde me verliefd…

Later gingen we samen naar de film. Na afloop zaten we op een bankje in park Sonsbeek … en daar vroeg ik zomaar haar hand. Nee, echt serieus, niet vanuit een terloopse kolder in de kop. Dat was 1 november 1960.
Wel overrompelend allemaal…
Wordt vervolgd.

Ter afsluiting nog een laatste optreden van de dames van Bnat TimbouktouTokboto Bayerma, kort maar krachtig.

De  Shake v/d week  is een recente opname van mijn favoriet Yo-Yo Ma, musicerend met de beroemde Amerikaanse fiddler Stuart Duncan:


Op de website van Stuart Duncan, staat over dit optreden het volgende te lezen:

The most recent evidence of Stuart’s cross-genre expansion is “The Goat Rodeo Sessions,” his collaboration with Chris Thile, Edgar Meyer and Yo Yo Ma. During the creative course of this recording, Stuart has opened his mind not only musically, but to a broader concept of composition as well. Each piece emerging with it’s own voice and life. Sony music will release the CD in October, partnered with promotional performances and a possible concert series.