Voor Klaaske , met wie ik het allemaal mocht aanschouwen…
 |
| Het Zuidlaardermeer, donderdag 12 september |
Donderdag rond 3 uur besloten Klaaske en ik onszelf te trakteren op koffie met appeltaart in Paviljoen De Bloemert aan het Zuidlaardermeer, vlak bij ons om de hoek. We kozen een tafeltje met uitzicht op het haventje, waarachter het meer ligt.
 |
Terwijl we daar zo naast elkaar zaten, was er in de lucht plotseling een grote groen-blauwe vlam, die met grote snelheid voortbewoog. ‘Een vuurpijl’ was ons eerste gedachte – tot het verschijnsel even zo snel weer hoog achter de wolken verdween, ons in grote verwondering achterlatend. Het had misschien Ă©Ă©n of twee seconden geduurd.
Hoewel we het dus direct ’thuis’ probeerden te brengen, had het fenomeen de indruk achtergelaten van iets wat buiten alle kaders viel, een flits vanuit een andere, onaardse orde, die al onze wetten, al ons weten trotseerde.
Later lazen we op nu.nl dat het een grote meteoriet geweest moest zijn, met een doorsnee van minstens een meter en een snelheid van ’tienduizenden kilometers’. Zijn spoor was over heel Nederland te volgen geweest, met een foto van een dashboard cam, die ‘een witte bol’ registreerde – wij zagen dus heel duidelijk kleuren.
We hebben er later bij stilgestaan hoe al deze omstandigheden samengekomen waren: de keuze van handeling, van plaats en van tijd, en wij die daar kwamen en samen zaten, in de verte keken … en het beiden mochten aanschouwen. Hoe is dit mogelijk, vraag je je af, zoveel keuzes en toevalligheden die samen hierin uitmondden…
Vandaag – vrijdag – was het uitspansel leeg, maar nog even mooi als altijd…
 |
| Vrijdag 13 september [klik om te vergroten] |