Mijn vriend Rien bezocht gisteren het Stedelijk Museum en zond me na afloop dit mailtje toe, om me te attenderen op het bankje linksonder op het schilderij:
Hein, wist jij dat het bekende mediatiebankje al in 1927 werd gebruikt. Het staat op dit schilderij van Gino Severini met als titel âmoederschapâ uit 1927, gezien in het stedelijk museum op 14 november 2019⊠Maar misschien was het toch in eerste instantie een voetenbankje??
 |
| Gino Severini, Maternité, 1927. Stedelijk Museum Amsterdam |
Inderdaad heel, heel bijzonder, dit ‘Seiza’-meditatiebankje – dat ik duidelijk als het mijne herken, het bankje waar ik vele jaren op heb ‘gezeten’…
Hoe is dit mogelijk… op een schilderij uit 1927…
Het bankje staat er ook bij alsof het vergeten is – iets dat mij regelmatig overkomt… Maar dat vind ik nog geen reden om het een ‘voetenbankje’ te noemen, Rien, dat vind ik een ontheiliging…
Even speelde de gedachte door m’n hoofd morgen met een Stanley mes naar het Stedelijk te gaan en dat stukje van het doek af te snijden – het is tenslotte mijn rechtmatige eigendom. Maar als voormalig suppoost weet ik wat de gevolgen zijn…
Nog sterker: ik heb op dit blog geschreven dat het ‘Seiza’-bankje een Japanse vinding is, die we te danken hebben aan Okada Torajiro, de ‘Meester van de adem’. Dan vraag ik me af: hoe komt zo’n Italiaan eraan, is hij in Japan geweest? Ik kon daarover niets vinden…
Theo van Doesburg noemde, in het tijdschrift ‘De Stijl’, de stijl van Gino Severini ‘psychische Kubisme’, waarin “alleen de psychische indruk van de uiterlijke realiteit door de samenstelling van lijn- en kleurvormen is gegeven.”
Bovenstaand werk stamt overigens uit een niet-abstracte periode, Gino Severini maakte in de jaren twintig ‘een serie zeer herkenbare litho’s voor het Bauhaus in Weimar,’ las ik.
Tijd om even over te schakelen op de Shake v/d Week :
Het eerste wat me opviel is dat ze daar in Mali geen voetenbankjes gebruiken. Een hele geruststelling…
“When I get to Heaven, I’m sure I’ll be hearing this tune on the muzak….,” las ik op YouTube als commentaar op deze song…
Als extraatje kun je hieronder zoon Vieux Farka Toure “Ai du” live zien spelen @ Joe’s Pub:
Terug naar Gino Severini – Rien, you hit the core, ‘psychisch Kubisme’ lijkt me helemaal mijn stijl. Ik ga morgen direct naar het Stedelijk!