Aan de Vierlingsbeek – dag 3 (afscheid)

Voor Aloys

Mijn goede vriend Aloys is thuis in heel Nederland. Waar je ook verzeild raakt, hij weet je direct te vertellen wat de locale bezienswaardigheden zijn, waar het gezelligste café is en welke routes je moet lopen – een ervaring van tientallen jaren eropuit, soms ieder dag, met de trein wandelend of met de fiets. Waarbij hij, als een veldheer, met een grote systematiek zijn tochten uitzet. En zo het net rond het onbekende steeds strakker aantrekt…
Hij besloot deze zomer – na de Noordkaap, Rome en Santiago de Compostella, ondermeer – niet in Engeland te fietsen maar in Nederland te blijven, waarbij hij volgens zijn laatste bericht nu ter hoogte is van zijn geboorteplaats Weert. Mijn vakantieverblijf Vielingsbeek is voor hem bijna voorouderlijke grond…
Na de aflevering ‘Aan de Vierlingsbeek – dag 2’ kreeg ik dan ook prompt een mailtje met deze tips:

Het café met lindebomen tegenover het station.
De zoete en zure pasweiden nabij Vierlingsbeek.
De jeneverbesstruiken op de Boshuizerbergen.
Het kapelletje bij Smakt.

Dat kapelletje hadden de veldbiologen van de vorige aflevering als vertrekpunt van hun excursie genomen, er stond deze fascinerende foto bij:

St. Josef? Patroonheilige van de maagden? O, wacht even, dat was de vader van Jezus, de bruidegom van de Heilige Maagd Maria! En natuurlijke is hij ook patroonheilige van de timmerlieden, met als feestdag 19 mei. “En sinds 1955 wordt daarnaast op 1 mei een facultatieve gedachtenis van Sint-Jozef gevierd (Jozef als arbeider).” (Wikipedia)

Maar… het heeft allemaal niet zo mogen zijn…
Afgelopen nacht ben ik aan de voet van het Oorlogsmuseum Overloon door de muggen verslagen, die me zelfs onder de douche nog aanvielen. Ik heb mijn biezen gepakt…

Op de terugweg kwam ik langs Mook (waar mijn ouders woonden) en Malden (waar mijn vader begraven ligt). En vlak voor Nijmegen – waar we met ons gezin tien jaar gewoond heb – zag ik in de voortsukkelende file plotseling deze vrachtwagen rijden:

‘De Hamer’, hart voor beton – de fabriek waar mijn vader jaren gewerkt heeft…

Nu weer thuis achter m’n computer, koester ik, na deze horreur, des te meer de hordeur van mijn balkonnetje, waar nog geen knut doorheen komt (hij is dan ook geleverd door de firma ‘Ho mug!’).

En … dat balkonnetje geeft mij niet alleen het zonnetje, maar ook de muziek … en, niet te vergeten, good ol’ moon:

Midzomermaan

Als Shake v/d Wake Armin van Buuren’s ‘Vision’