Misschien herinneren jullie je nog dat Maarten Houtman een tijdje in 'De Die' gelegen heeft, nadat hij zijn knie gebroken had – hij was in het park van Molenwijk omvergereden door een paar jongetjes, die er subiet vandoor gingen, elkaar toeroepend: “Wegwezen, we hebben hem gemold…”
Omdat Hanna van schrik haar beide enkels verstuikt had, heb ik hem, op haar verzoek, toen een paar dagen gewassen – totdat de broeders riepen: “Maar meneer, dat hoeft u helemaal niet te doen, dat doen wij!”
Naderhand had hij tegen Hanna gezegd: “Hein was geïnteresseerd in m’n pik.”
De Innerlijke Glimlach van de meester, 2 februari 2019.
Donderdag 11 september 2025 – precies 24 jaar na nine eleven – maakte Klaaske een smak en brak haar bekken.
Onze nieuwe huishoudelijke hulp, Neziya, was net met haar queeste begonnen, maar Klaaske was haar al voor geweest en had van puur enthousiasme het grote openslaande raam op haar kamer aan beide kanten gelapt – vanuit een sluimerende schoonmaakwoede, die nog een erfenis van haar moeder moet zijn.
Toen ze daarna uit haar middagslaapje ontwaakte, wist ze niet wat ze zag … alsof de hele wereld plotsklaps doorlaatbaar was geworden … van puur enthousiasme stapte ze met een grote zwaai uit bed, intussen reikend naar wasgoed dat erachter lag … gleed uit en viel onzacht op het tapijt – dat nauwelijks bescherming biedt tegen het eronder liggende beton.
Nu ligt ze met een barstje in haar bekken in verpleeghuis ‘De Die’, hier in Noord, voor zes weken revalidatie – totdat het bot boven haar machteloze been weer voldoende aan elkaar gegroeid is.
| klik op afbeeldingen voor vergroting |
Donderdag 18 september, kamer 3713
Inmiddels heb ik de helft van haar attributen en speeltjes daarnaartoe gebracht.
Hier thuis draai ik nu regelmatig een was – voorheen het ‘alleenrecht’ van Klaaske – die ik met veel reiken, rekken, en strekken aan de hooggespannen lijnen van onze douche hang – die gelukkig hypergeventileerd is, dankzij een buurman met technisch vernuft.
Zondag 21 september: geland in De Die
Klaaske heeft de wonderbaarlijke gave, dat ze overal waar ze nu komt op handen gedragen. Ze straalt gewoon een grote levensvreugde uit – die niet geknakt is door haar fatale val. Pas werd ze in haar nieuwe onderkomen nog opgebeld door de AiO die na mijn noodmelding op die fatale dag, binnen een kwartier bij ons voor de deur stond.
Dinsdag 30 september: ontslag over 14 dagen !
Donderdag 2 oktober, achter de werktafel.
Zondag 5 oktober: Over progressie gesproken…
Woensdag 8 oktober a.s., gesprek met de ergotherapeut
“Waar het eigenlijk om gaat – ik durf het haast niet te zeggen – is het feit dat je alleen bént. En dat je dat vergeten bent in de droom die wij ‘het leven’ noemen.
En als je zo naar je leven kijkt, dan merk je hoe dat eigenlijk daar omheen draait, om dat hebben van een bevredigende relatie. En hangt er dan van af hoe hoog je eis is, of je dat ooit bereikt.”
Maarten Houtman, ‘Jij bent de schepping’
Dinsdag 7 oktober: Selfie in De Die
Woensdag 8 oktober, resultaat gesprek ergotherapeut:
Verder ging het over beugels in douche en toilet – de pot krijgt een verhoging. En verderop in het verschiet, een plankier bij de 12cm hoge drempel van de voordeur – een aanpassing waar hier al velen mee te maken hebben gehad. Ja, en dan is er de rollator, liefst inklapbaar voor de taxi en geschikt voor binnen én buitenshuis.
Op deze zelfde dag kreeg Klaaske de assistente van onze huisarts op op bezoek, die haar de griepprik-aan-huis kwam brengen. Dat gevoel van toezicht en ondersteuning is en deze omstandigheden uiterst belangrijk!
“Voor nu welterusten…”
Donderdag 9 oktober: Ergonomische herinrichting…
Vrijdag 10 oktober: Een klein moment van introspectie…
Zaterdag 11 oktober, de Amaryllis ontluikt…
Zondag 12 oktober, de Amaryllis staat in bloei.
Klaaske doet een bestelling bij Bol.com
en dan…
Maandag 13 oktober, “U MAG NAAR HUIS!”
… Suddenly an eagle darkened the sky. Its bright black, almost violet feathers made a moving curtain between clouds and earth. Hanging from its claws, likewise immense and stiff with terror, an elephant and a turtle skimmed the mountaintops …
Roberto Calasso, KA.
Dinsdag 14 oktober, WEER THUIS!
| klik op afbeeldingen voor vergroting |