Voor Klaaske, voor je 80e verjaardag.
In een donkere nacht van de ziel
streek ik neer op het Elpermeer,
jouw rode pantoffels mijn houvast,
opgloeiend in de omringende mist.
Gedesoriënteerd in de wereld,
waren ze spil van de aandacht:
âdat rode daarâ als de ogentroost
van een mens zonder illusies â
zijn wij, door de ogen verklonken,
niet met huid en haar gebonden
aan de ons omringende materie,
de aankleding van onze beleving…
Mij resten slechts je rode pantoffels,
bakens in de zee van het ongewisse,
bezield door jouw aanwezigheid â
mijn veilige haven in angstige tijden.
Kom, Klaaske, we gaan aan de zwier,
jij voorop met rode pantoffels, ik volg,
nee, we blijven niet hier, laten we gaan,
SHAKING LIFE…
Afb. geheel boven: Hanna Mobach, De minnaars in hun koperen paleis, 1995
Terracotta, koperlasdraad, katoenkoper en kopergaas, 38x32x38cm.
Collectie Elpermeer 200.