De Midlarense boksboom

De ‘boksboom’ in Midlaren – ingeknotte oerenergie…

Al heel wat jaren kom ik langs dit wezen – een boom die daar, langs de weg van Midlaren naar Zuidlaren, zomaar staat. ’s Zomers draagt hij een weelderig groene hoofdtooi, en ’s winters hoor je hem knotteren en stotteren van woede over zoveel mismakende inknotting – klaar om iedere passant een dreun met zijn uitgespreide boksarmen te verkopen:
‘En garde, ik sta nu naakt en mismaakt voor je, maar ik sta klaar en daag je uit om, bij ook maar het minste teken van hoon, uit te halen met een dodelijke dreun van mijn knotvuisten…’

[klik om te vergroten]

Ik ben ook deze keer bij de boom langsgelopen – hij was alweer flink uitgelopen. Ik maakte een diepe reverence voor haar – want wat voor een schoonheid komt je daar tegemoet…
Nadat ik me opgericht had, vroeg ik de boom of zij mij haar Ware Aard wilde onthullen – en hoorde in het ruisen van de wind in de takken toen het volgende verhaal:

“In een vorig leven was ik Admiraal van de Keizer en maakte als zodanig jacht op de piraten, die diens lucratieve handel met de Oost plachten te versteren.
Als dan ergens op de Zeven Zeeën de doodskopvlag opdook en we na een wilde achtervolging het galjoen geënterd hadden, namen we de bemanning gevangen en hakten ze meteen de handen af.
Aangekomen bij een verre haven, verkochten we de gevangenen met hun afgeknotte armen op de slavenmarkt – voor een grijpstuiver natuurlijk, want wie wil er nu een handwerksman zonder handen…”

Ik bedankte de boom nederig voor zijn verhaal en liep met een wijde boog om hem heen.
Maar toen ik hem daar zag staan voor het onderkomen van zijn meester, was hij niet meer dan een zielig groeisel, dat met een ankerketting vastgeketend was aan het huis van zijn wrede verminker – die natuurlijk bang was dat de samengebalde, ingeknotte woede van de boom, hem zou ingeven om te doen waar alle slaven toe geneigd zijn: om weg te lopen.

De boksboom als poortwachter

Ik belde aan bij de witte deur, om te vragen of zijn meester een foto voor me had van de boom in zijn zomerse pracht – als de bladeren de wrede verminkingen aan het oog onttrekken…
Maar kreeg geen gehoor. Van de weeromstuit maakte ik vanaf de voordeur toen deze foto :

Midlaren, Groningerweg. Maandag 17 februari om 9:51u