Nu ik na jarenlang met jullie geoefend te hebben, definitief afscheid neem, moeten jullie het van mij overnemen. Hoe dat zal gaan weet geen mens. Maar jullie moeten bij jezelf nagaan of je dat ook echt wilt. Niet om mij gerust te stellen, maar omdat meditatie een levenszaak voor je is.
[…]
Al met al een geweldige uitdaging, een die het uiterste van je vraagt, maar die ook alle kracht en vertrouwen in je activeert. Het is niet niks, maar dat was het ook niet toen ik de leiding nog had. Maar toen kon je nog, al was het onbewust, het gevoel hebben hij is er, dus…
Durf jezelf uit te dagen, de tijdloze werkelijkheid wacht op je antwoord. Altijd al, maar nu zeker.
Met onze eigen Amsterdamse ‘huiskamergroep’ hebben wij daar sinds 1 januari 2010 een bescheiden bijdrage aan geleverd.
We gaan nu dus ons achtste jaar in.
Het aantal deelnemers was nooit groter dan zes – meer gingen er gewoon niet in. Soms vertrok er iemand, soms kwam er iemand bij. Maar het was altijd gezellig, zeker tijdens het rondje theedrinken vooraf aan de keukentafel. En als er iemand zei: “Voor mij is zingen toch de betere meditatie,” dan hielden we een vrolijk afscheid – zie foto onder.
 |
| Afscheid van Liet (voorgrond r.) met v.l.n.r. Lene, Diana, Klaaske, Ellen [foto Hein – klik om te vergroten] |
Mei 2013 overleed Ellen plotsklaps aan een hartstilstand. Het verlies zijn we maar moeizaam te boven gekomen, haar plek in onze huiskamerkring is sindsdien eigenlijk onbezet gebleven.
Ellen was onze grote Tiësto fan, als zijn muziek weerklonk shakete ze erop los… dus we draaiden hem veel.
Tiësto keert nu terug … als hommage aan Ellen!