Dhafer Youssef in het Concertgebouw – een sufi met een onorthodoxe boodschap

Aaron Parks, piano; Dhafer Youssef, oed; Ben Williams, bas; Justin Faulkner, drums tijdens het concert ‘Diwan Of Beauty And Odd’ gisteren in het Concertgebouw [foto Ingrid Bakker – klik voor vergroting]

Na een jarenlang verblijf in Wenen is jazzmusicus, oed speler en zanger Dhafer Youssef teruggekeerd naar zijn geboorteland Tunesië. Wij hier zijn niet langer het centrum van de wereld…
Maar Youssef stelde voor zijn nieuwe album Diwan Of Beauty And Odd – waar hij gisteravond in het Concertgebouw uit speelde – wel in New York een geheel nieuwe crew samen: Aaron Parks, piano; Ben Williams, bas; Mark Giuliana, drums en Ambrose Akinmusire, trompet (was er gisteren niet bij).
“Een droombezetting,” zegt jazz recensente Vera Vingerhoeds, “zij voegen een enorme kracht toe; het zijn dan ook niet de minsten die hier meespelen: zeker Mark Giuliana zorgt voor een hechte groove en power in veel stukken.” (in plaats van Giuliana speelde gisteren Justin Faulkner, die er ook mocht wezen…).
Vingerhoeds begint haar recensie van het album Diwan Of Beauty And Odd als volgt:

De kracht van de weemoed
Dhafer Youssef staat bekend om zijn indringende manier van zingen, zijn weemoedige melodieën, zijn crossover van arabische muziek en jazz en zijn samenwerkingen met vele andere musici in Europa. In zijn muziek versmelten jazzimprovisaties en klassieke Arabische muziek.
Youssefs muziek wortelt in de spirituele soefi-traditie, maar hij heeft altijd opengestaan voor muziek uit andere hoeken, zoals jazz, rock en elektronica.
 Maar of hij nu met arabische musici of jazzmusici werkt; rock, electronica of jazzelementen in zijn muziek stopt: de weemoed van de traditionele sufimuziek en de melancholie in zijn stem zijn er altijd.

Als je na een concert de volgende ochtend blij wakker wordt, weet je zeker dat er een (muzikaal) wonder is geschied… De primal scream van Dhafer Youssef in het Concertgebouw, zijn stralende aanwezigheid, humor en opgewektheid – het voelt als een vonk van de oerenergie.
In bovenstaande trailer lees je: “His music is an expression of the love of living”.
Dat deed me denken aan “l’Amour de la vie”, het album van Arthur Rubinstein wat destijds zo’n diepe indruk op me gemaakt heeft. Hier de link naar de gelijknamige documentaire die François Reichenbach maakte ter gelegenheid van Rubinstein’s 70e verjaardag: L’amour de la Vie (The Love of Life)

Het optreden van Dhafer Youssef vond plaats in het kader van de eerste editie van het Ud Festival, waar de Arabische luit (de oed) centraal staat. Voor de pauze werden we zo verrassenderwijs vergast op een zeer melodieus oud kwartet én op het – traditionele – Amsterdams Andalusisch Orkest, dat het Festival organiseerde.

Tenslotte een preview van Diwan Of Beauty And Odd, het nieuwe album van Dhafer Youssef, dat ik gisteravond kocht en nog ga beluisteren.