Tijd om vrolijke vliegers op te laten

Verjaardagsdagboek van Hein (82)

[Afbeeldingen uitvouwen bij een klik]

Servants fly an array of rectangular kites, some adorned with Kanji representing shogi pieces like dairyû 大龍 (Great Dragon) and ryûô 龍王 (Dragon King), over the edge of a vibrant green mountainside. People of various classes, including Dutch families, watch the performance while enjoying a variety of other games and activities on the festival grounds. The wide view over the bay showcases numerous large Dutch ships and smaller Japanese boats docked in Nagasaki.

[Afbeeldingen uitvouwen bij een klik]

Een vlucht trekganzen
boven de eerste heuvels
glanst de maan
Yosa Buson

(met dank aaan Casta)

There are Hina dolls inside the Daimon Oji shrine.
(met dank aan Ayn)
Hoe ver we ook reizen in ruimte en tijd, we zijn altijd op het juiste moment op de juiste platas.
Stan Schaap
“Voordat er zee was en grond met daarboven de stolp van de hemel
 was al met al dat hele heelal één brok natuur; en die brok
 noemen we ‘Chaos’. ‘De zooi’. Afzichtelijk: loodzware massa,
 nergens leven, een dode opeenhoping, ordeloos ogend,
 zinloze klontering zonder een zweem van verband of verbinding.

 Want geen titanenzoon zorgde toen nog voor licht op de wereld.
 Phoebe kreeg in de groei echt niet aldoor maar andere horens,
 Aarde ze dobberde nog niet gewichtloos rond in een dampkring
 die haar omringde. Geen Amphitríte spreidde haar lange
 armen wijd uit en omhelsde omstandig de kusten van landen.

 Zee, lucht en land hadden geen eigen plek. Eén pot nat was het. Daardoor
 schommelde aarde, viel in de zee niet te zwemmen en had je
 lucht maar geen licht. En niets hield een eigen, vaste gedaante. 

Alles botste met alles, daardoor ging in één lichaam
 alles elkaar te lijf: koud vocht met warm, en vocht bevocht dorheid,
 hard vocht met teder, alles wat zwaarte had vocht met wat niets woog.
 Strijd die een god – een natuur van veel beter allooi – kloek beslechtte:

 Hij blies de Lucht weg bij Aarde, suste de kusten en golven,
 rukte de ijlte onder de dichtheid vandaan. Hij ontwarde
 Duister, maakte van alles veel kleinere stapeltjes en gaf
 toen alle zaken nauwkeurig een plek. De plek waar ze hoorden.”



Ovidius (43 vC-17 nC)
 uit: Metamorphoses, vertaling Harrie Geelen, 2022
 Eenvoudig landschap

Eenvoudig landschap, saamgevoegd uit bomen,
laag struikgewas, partijen gras en zacht
kronkelende wegen die verloren gaan
in de eentonigheid van de verbogen horizon.
De hemel leeg maar vol met licht, waardoor de wind
stroomt en waarin de blik zich stort,
dorstend naar ruimte, naar de diepe ledigheid
die ons bevrijdt, zodat we niet meer denken, voelen, tasten,
maar enkel nog aanwezig zijn, verheven en gewoon
zoals in een dicht bos een duidelijke boom
en een standvastig gras in een groot veld met grassen.

Adriaan MorriĂŤn, uit: oneindig is het laand

(met dank aan Klaaske).


Nagekomen video van Ayn uit Japan!