Bolle de Wijze Kater, de Tao-zenkat
van onze voormalige Huiskamergroep
is verleden week thuis overleden,
zo berichtte zijn baasje Diana ons –
die hem, na het verscheiden van zijn zusje,
met pillen en veel liefde in leven hield…
 |
| En met geloken ogen om zich heen kijkend, ziet hij niets dan leegte: |
Want wijs was hij zeker, onze kattige meester,
altijd als wij weer af dreigden te dwalen,
stak hij zijn snorharen door de kier van de deur en trok hem met z’n pootje open.
Liet daarna, staande temidden van onze roerloze gestalten, een klagelijk ‘miauw’ horen –
en bracht ons zo voortijdig aan het shaken.
Want wat een schrik … dĂĄt was niet de bedoeling…
stilte in de zaal graag! eerbied! alles volgens de regels!
… maar zachtjes smolten zij, wij, die eerzame poppen.
Hier en daar ging – niet ongezien – een oogje open,
er was geschuifel van benen, een voorzichtig lachje..
er werd zelfs een hand uitgestoken om Bolle te aaien…
Want zo doctrinair waren wij nu ook weer niet,
we voelden ons eerder betrapt op schijn-heiligheid,
op een net-doen-alsof we Tao-zen bedreven…
Maar miauw, zei de Meester: ‘Zacht zijn zonder opzet,
dat is waar het om draait, als je alle wikkels eraf windt.’
Het was alsof je Maarten hoorde praten…
En zeg nou zelf , mensen, wow, wat een demasquĂ©…
kattenogen die dwars door ons mensen heen keken!
En er was die keer dat de muziek spontaan bij ons inbrak
en onder het zitten ‘Trinity’ van George Gurdjieff inzette,
uitgevoerd door het Gurdjieff Ensemble –
mijn iPhone bleek op âspraakbesturingâ overgeschakeld te zijn –
was het misschien het ‘miauw’ van de meditatiekat dat
de zaak in beweging zette en ons liet shaken…
Dat je het weet, grijze muis,
de kat is nu ver van huis,
maar hij blijft over ons waken
vanuit zijn meditatiekluis
op de eeuwige jachtvelden
zullen wij voor altijd in zijn aandacht zijn…
Dat ‘Trinity van Gurdjeff leek mij een gepast afscheid van jou –
de drieëenheid van Aandacht, aandacht, aandacht..
Rust zacht, Bolle.