Anja Lechner, violoncello

Foto Jan Kricke | Klik om te vergroten

We zijn weer terug bij Chants, Hymns and Dances, het prachtige Gurdjieff album van Anja Lechner (cello) en Vassilis Tsabropoulos (piano) – klik hier als je nog eens na wilt lezen wat daarover in juli 2014 op dit blog geschreven stond.

Deze keer shaketen we op Dance, een stuk van Tsabropoulos.
Door de rigide politiek van platenmonopolist UMC is daarvan geen video meer te vinden – net zoals veel (YouTube-)video’s die in dit blog verwerkt zijn inmiddels op zwart zijn gezet.

Wat me toen ook al opviel is hoe spiritueel deze muziek is – muziek die de betovering heeft van een ongerepte nieuwe dag die zich aankondigt aan de nachtelijke hemel. Ze voert je weg van de vertrouwde muzikale vorm en van de herkenning, van al het routineuze wat je in je greep heeft en beklemt – je hoeft je er alleen maar voor open te stellen. Als je de kans krijgt, luister dan ook naar hun versie van Chant From a Holy Book van Gurdjieff/De Hartmann.
Die kwaliteit houdt ongetwijfeld verband met het improviserende karakter, de grote kracht van Anja Lechner. Zij ontwikkelde haar talent door de jaren heen, samen met tal van topmusici, onder wie (jazz)pianist François Couturier, met wie ze ook samen in het Tarkovsky Qaurtet speelt – zie onderstaande video:

Dit je in het onbekende begeven van de improvisatie, deelt zich ook aan de luisteraar mee.

Toen Anja Lechner in april 2010 door het blad ‘Yoga Aktuell’ werd gevraagd: “Wie lautet Ihr Lebensmotto?”, antwoordde ze: “Sei offen für das Verborgene.”
En op de vraag: “Was finden Sie an sich selbst besonders gut?”,  luidde haar antwoord: “Immer wieder Neues entdecken zu wollen.”
Ik vond het heel ontroerend dat zo bevestigd te krijgen.
Kenmerkend was ook haar antwoord op de vraag welke mens ze graag zou ontmoeten: “Franz Schubert en G.I. Gurdjieff.”

Tot slot een recente video van ECM records bij het uitkomen van het nieuw album van het Tarkovsky Quartet: Nuit blanche – gewoon leuk om naar te kijken: