 |
| [klik om te vergroten] |
Afgelopen woensdag was voor mij een intermezzo met serieuze muziek, zoals dat heet. Op uitnodiging van Rien Heukelom luisterde ik in het Muziekgebouw aan ’t IJ naar het Stabat Mater van Arvo PĂ€rt en dat van Pergolesi.
Toch waren wij beiden vooral onder de indruk van Genesis I: Elementi, voor drie strijkers, van Henryk GĂłrecki – het moet het element vuur geweest zijn, in de uitvoering spatte het eraf.
Leuk om te vermelden is dat de cellist zijn partij speelde vanaf een tablet (dat riep bij ons de vraag op: hoe sloeg hij om?), terwijl de violiste de muziek had verdeeld over vier standaards, waar ze al spelend langsliep. De digitale revolutie had niet beter uitgebeeld kunnen worden…
Intussen werd, in een ander deel van de stad, in die bewuste huiskamergroep geshaket op de vrolijke klanken van Arabian Waltz van The Silk Road Ensemble.