 |
| Jaap Fokkens, aannemer, Klaaske, enigst kind, Wim van Rooijen, gedipl. huisvr. |
Het is vandaag zondag â dat etymologisch dicht bij ‘zondig’ lijkt te liggen. Alle regels en beperkingen die door mijn milieu gesteld werden, kwamen op die dag dan ook traditioneel samen: je moest naar de kerk, moest nette kleren aan, je moest je ‘netjes’ gedragen en hoorde niet te werken, in de breedste zin van het woord. Want op de zevende dag had God zijn werk voltooid, op die dag rustte hij…
Daar kwam gelukkig wel enige nuance in, omdat mijn familie, toen ik drie was, vanuit de stad Utrecht in een zwaar gereformeerd dorp belandde. Daar fietsten wij op zondag langs IJsseldijk naar de kerk in Ouderkerk â dat was volgens de plaatselijke zeden en gewoonten door God verboden …
Nu waren wij de zondaars â en in zekere zin opstandig…
Maar mijn eigen opstand tegen de wurgmoraal kwam pas toen ik een jaar of twaalf was, ik werd bevrijd door … MUZIEK! Het waren de jaren fifties, de Era van de rock-‘n-rol.
Ik zie me daar thuis nog op de rauwe klanken van Rock Around the Clock van Bill Haley & His Comets door de voorkamer dansen â waar ondanks het Nieuwe Zakelijkheid-ameublement toch een plechtige sfeer heerste, met een boekenkastje dat zwaar was van de theologische werken van ‘onze Voortrekkers’ â tenslotte, we trokken nog steeds door de woestijn…
One, two, three o’clock, four o’clock, rock
Five, six, seven o’clock, eight o’clock, rock
Nine, ten, eleven o’clock, twelve o’clock, rock
We’re gonna rock around the clock tonight
 |
| Bij Hein thuis |
Niet bepaald subtiele poĂ«zie…
Maar ik zwierde door de kamer op die woeste klanken, helemaal losgeslagen en lijfelijk â en dat was precies waar mijn ouders bang voor waren: dat ik zou losslaan van het ‘milieu’ … en, diepweg, zou worden ‘verteerd’ door de lijfgelijkheid…
In mijn biotoop ‘werd niet gedanst’, dansles, don’t even think about it â wat ik dan ook niet deed, ik vond het maar flauwe kul. Maar de oer roerde zich in mij met volle kracht, van die stilering ervan had ik een afkeer…
 |
| Bij Klaaske thuis |
Hier tekende zich gelijk de nuance af met het milieu waar Klaaske uit voortkwam. Daar heerste sowieso een minder strikte moraal. Dansles was er normaal. En haar vader ging op zondag zelfs naar het voetbal, ook al werd hij daarvoor in de kerk op de vingers getikt.
Oei … zou Klaaske â toen heette zij nog âCobiâ â bij mij thuis dan toch âte lichtâ bevonden worden? Via mijn broer kreeg ik de âkritiekâ van mijn ouders te horen, was zij wel de geschikte partner voor mij?
Ik was verbijsterd, wat z’n echo’s ver vooruit riep… Die bemoeienis was bij mij de aanzet tot een bijna levenslange woede â die zich spiegelde, je zult het niet geloven, aan een vergelijkbaar proces dat Klaaske doormaakte in haar familie: mij schortte het als toekomstige partner namelijk aan ambitie en aangepastheid, ik werd geacht bouwstenen aan te dragen voor later: een gezin, een baan, een huis.
Maar we moesten met elkaar verder…
En hier is ie dan, het onvermijdelijke Rock Around the Clock…