We shaketen woensdagavond op Tere (âLiedjeâ), een vrolijk muziekje van Habib KoitĂ©.
Op de woensdagavond van onze âmeditatiebijeenkomstâ đ â dat is voor de meeste mensen al nauwelijks te verteren, maar het wordt nog erger… â viel me een passage uit een tekst van Maarten Houtman in, waarin hij ons een toestand beschrijft waarin âalle tegenstellingen ophoudenâ.
Terwijl ik daar op mijn meditatiebankje zat, stormde het vanbinnen, die eeuwige worsteling met de wereld en met de mensen om me heen… Toen viel me dat citaat in. Dat gaf me een geweldige troost. Plotseling leek het vanzelfsprekend dat die toestand waarin âalle tegenstellingen ophoudenâ mogelijk is â ik wist gewoon dat het zo was…
Maar ik voelde ook dat er nog iets aan ontbrak, er hoorde nog iets bij… Maar wacht eens … ja, dat was het, Maarten had die toestand omschreven als âdat alle tegenstellingen ophouden in jouâ.
De cirkel was rond: je kunt aan al die conflicten, met de wereld, met de mensen, niets veranderen, het kan alleen maar tot een einde komen in jou. Dat gaf een plotselinge kalmte … dat de wereld en de mensen mochten zijn wat ze zijn, maar dat er in mij vrede moest komen.
Natuurlijk zocht ik het citaat op. Het bleek uit een welbekende toespraak van Maarten te zijn, die ik ooit in versvorm had omgezet had, en waar ik toen een miniboekje van maakte.
Hieronder volgt die toespraak, âZoals je een kopje oppakt, zo is je levenâ geheten:
I
Zoals je leeft
reageer je voortdurend
op wat om je heen gebeurt.
Zonder dat je het weet
heb je normen in jezelf
over wat er gebeurt:
je bent het er mee eens
of je bent het er niet mee eens.
En dat gaat eindeloos door,
zo is je leven.
We vinden het allemaal heel normaal
dat we zo doen.
Je vergeet alleen Ă©Ă©n mens daarbij
en dat ben je zélf.
reageer je voortdurend
op wat om je heen gebeurt.
Zonder dat je het weet
heb je normen in jezelf
over wat er gebeurt:
je bent het er mee eens
of je bent het er niet mee eens.
En dat gaat eindeloos door,
zo is je leven.
We vinden het allemaal heel normaal
dat we zo doen.
Je vergeet alleen Ă©Ă©n mens daarbij
en dat ben je zélf.
In dat leven wat je leeft
waar je voortdurend reageert
op alles wat er gebeurt â
en dat doe je volgens bepaalde normen
die je niet beseft â
vergeet je wie je bent,
vergeet je je afkomst.
Want je komt uit het onbekende
je komt uit datgene wat je nooit kunt vatten,
je komt uit datgene wat er altijd is
maar wat je niet beseft.
Want je bent bezig aan de toekomst â
ook als je niks doet
ben je daarop gericht.
Die toekomst
is eigenlijk onbekend.
Maar aan de hand van de normen
en de gedachten die je opgepikt hebt,
de boeken die je gelezen hebt,
de uitspraken die je gehoord hebt,
de oefeningen die je gedaan hebt,
de verontwaardiging die in je geweest is,
boosheid, verdriet,
de vreugde te ontdekkenâŠ
en het weer vergeten â
in die voortdurende bezigheid
die geen einde neemt,
behalve in het moment dat je sterft,
in die altijd doorgaande beweging
vergeet je jezelfâŠ
Je verdedigt het Ă©Ă©n,
je keurt het andere af,
je streeft ergens naar,
je bent teleurgesteld,
je bereikt iets,
je voelt je macht â
en op een bepaald moment
wordt je dat weer uit handen geslagen
en je bent teleurgesteld.
Dat is de eindeloze beweging van het worden.
waar je voortdurend reageert
op alles wat er gebeurt â
en dat doe je volgens bepaalde normen
die je niet beseft â
vergeet je wie je bent,
vergeet je je afkomst.
Want je komt uit het onbekende
je komt uit datgene wat je nooit kunt vatten,
je komt uit datgene wat er altijd is
maar wat je niet beseft.
Want je bent bezig aan de toekomst â
ook als je niks doet
ben je daarop gericht.
Die toekomst
is eigenlijk onbekend.
Maar aan de hand van de normen
en de gedachten die je opgepikt hebt,
de boeken die je gelezen hebt,
de uitspraken die je gehoord hebt,
de oefeningen die je gedaan hebt,
de verontwaardiging die in je geweest is,
boosheid, verdriet,
de vreugde te ontdekkenâŠ
en het weer vergeten â
in die voortdurende bezigheid
die geen einde neemt,
behalve in het moment dat je sterft,
in die altijd doorgaande beweging
vergeet je jezelfâŠ
Je verdedigt het Ă©Ă©n,
je keurt het andere af,
je streeft ergens naar,
je bent teleurgesteld,
je bereikt iets,
je voelt je macht â
en op een bepaald moment
wordt je dat weer uit handen geslagen
en je bent teleurgesteld.
Dat is de eindeloze beweging van het worden.
Het is goed dat die beweging er is,
dat het worden er is,
dat de schepping er is,
dat er kinderen geboren worden
en dat er mensen sterven.
Dat is heel goed,
het kan niet anders.
Maar jij bent daar in wezen niet van,
je bent een uiting,
een uiting van iets anders.
Waar je in leeft is in die uiting
en je bent vergeten
dat het een uiting van iets is:
het is een uiting van iets
wat niet wordt
wat niet groeit
wat niet geboren wordt
wat niet sterft.
Daarvan ben jij een uiting
en daarvan is de hele wereld een uiting,
de hele schepping, met alles wat daarin is.
dat het worden er is,
dat de schepping er is,
dat er kinderen geboren worden
en dat er mensen sterven.
Dat is heel goed,
het kan niet anders.
Maar jij bent daar in wezen niet van,
je bent een uiting,
een uiting van iets anders.
Waar je in leeft is in die uiting
en je bent vergeten
dat het een uiting van iets is:
het is een uiting van iets
wat niet wordt
wat niet groeit
wat niet geboren wordt
wat niet sterft.
Daarvan ben jij een uiting
en daarvan is de hele wereld een uiting,
de hele schepping, met alles wat daarin is.
Wat je leest
en waarover gesproken wordt
is over die uiting:
je vindt iets mooi,
we genieten daarvan
en dat is heerlijk;
we vinden iemand
van wie we héél veel houden
en dat is prachtig;
we verliezen mensen
die sterven
of die weggaan
en dat doet ons verdriet.
Maar daaronder
is het eigenlijke,
het eigenlijke
wat nergens toe behoort,
wat een onvoorstelbare macht is
een onpersoonlijke macht.
Die is van niemand,
ook niet van jou â
en toch ben jij ervan.
Het is een heel groot raadsel.
en waarover gesproken wordt
is over die uiting:
je vindt iets mooi,
we genieten daarvan
en dat is heerlijk;
we vinden iemand
van wie we héél veel houden
en dat is prachtig;
we verliezen mensen
die sterven
of die weggaan
en dat doet ons verdriet.
Maar daaronder
is het eigenlijke,
het eigenlijke
wat nergens toe behoort,
wat een onvoorstelbare macht is
een onpersoonlijke macht.
Die is van niemand,
ook niet van jou â
en toch ben jij ervan.
Het is een heel groot raadsel.
II
Het is goed dat je oefent
en dat je probeert.
Het is ook goed dat je lijdt
en dat je heel veel vreugde hebt,
dat je ontdekt
… en ontdekt
dat wat je ontdekt hebt maar voorlopig is.
Het is allemaal nodig.
Je kunt er niet omheen,
je kunt niet zomaar
dat andere,
wat nooit sterft
en nooit geboren wordt,
beseffen.
Het is blijkbaar nodig
dat je daar allemaal doorheen gaat.
en dat je probeert.
Het is ook goed dat je lijdt
en dat je heel veel vreugde hebt,
dat je ontdekt
… en ontdekt
dat wat je ontdekt hebt maar voorlopig is.
Het is allemaal nodig.
Je kunt er niet omheen,
je kunt niet zomaar
dat andere,
wat nooit sterft
en nooit geboren wordt,
beseffen.
Het is blijkbaar nodig
dat je daar allemaal doorheen gaat.
Problemen kunnen ook nooit opgelost worden,
je kunt je probleem alleen helemaal leven.
Maar om dĂĄt te kunnen
moet je het ook beschermen,
moet je je niet laten afleiden.
Je moet kunnen houden
van de schade die in jezelf is,
anders kan die nooit genezen.
Je kunt ook niets bereiken,
bereiken is altijd
in het vlak van het voorlopige,
in het vlak van dat wat wordt.
je kunt je probleem alleen helemaal leven.
Maar om dĂĄt te kunnen
moet je het ook beschermen,
moet je je niet laten afleiden.
Je moet kunnen houden
van de schade die in jezelf is,
anders kan die nooit genezen.
Je kunt ook niets bereiken,
bereiken is altijd
in het vlak van het voorlopige,
in het vlak van dat wat wordt.
We maken ons bezorgd
â ik denk terecht â
over hoe het in de wereld gaat,
vlak om ons heen
en verder weg in de wereld.
Ik denk dat het nodig is
dat steeds meer mensen
daar bezorgd over zijn,
echt bezorgd,
zĂł bezorgd
dat ze naar binnen gaan,
dat ze de bron zoeken,
de onuitputtelijke bron
waar alles uit voortkomt.
â ik denk terecht â
over hoe het in de wereld gaat,
vlak om ons heen
en verder weg in de wereld.
Ik denk dat het nodig is
dat steeds meer mensen
daar bezorgd over zijn,
echt bezorgd,
zĂł bezorgd
dat ze naar binnen gaan,
dat ze de bron zoeken,
de onuitputtelijke bron
waar alles uit voortkomt.
Die bron
is niet goed en niet slecht,
is niet verheven en niet aards â
het is alles,
alles wat gebeurt.
In wezen zijn we altijd,
op elk moment van ons leven,
even dicht daarbij.
Dat onmetelijke,
dat onpersoonlijke,
die macht
kan ons op elk moment bereiken.
Het enige wat nodig is
is dat we daar aandacht aan geven.
Het betekent niet
dat je uit je leven moet stappen,
dat je het leven hebt wat je hebt
is niet zomaar,
dat is ook goed.
is niet goed en niet slecht,
is niet verheven en niet aards â
het is alles,
alles wat gebeurt.
In wezen zijn we altijd,
op elk moment van ons leven,
even dicht daarbij.
Dat onmetelijke,
dat onpersoonlijke,
die macht
kan ons op elk moment bereiken.
Het enige wat nodig is
is dat we daar aandacht aan geven.
Het betekent niet
dat je uit je leven moet stappen,
dat je het leven hebt wat je hebt
is niet zomaar,
dat is ook goed.
Maar je kunt aandacht krijgen
voor wat achter alles doorgaat
van wat je beleeft
van wat je denkt
van wat je voelt.
Niets kan gemist worden,
noch jouw vreugde
noch jouw wanhoop
noch jouw boosheid â
niets.
Het enige is:
probeer eens stil te staan
bij al die dingen die zich in je voltrekken,
soms gewild, soms ongewild,
soms automatisch,
soms beleefd â
het zijn allemaal gradaties van bewustzijn.
Maar probeer je daarvan bewust te worden.
voor wat achter alles doorgaat
van wat je beleeft
van wat je denkt
van wat je voelt.
Niets kan gemist worden,
noch jouw vreugde
noch jouw wanhoop
noch jouw boosheid â
niets.
Het enige is:
probeer eens stil te staan
bij al die dingen die zich in je voltrekken,
soms gewild, soms ongewild,
soms automatisch,
soms beleefd â
het zijn allemaal gradaties van bewustzijn.
Maar probeer je daarvan bewust te worden.
Dat is iets heel moois,
die aandacht is heel vriendelijk,
die is niet scherp,
ze tracht niet te onderscheiden.
Wat wij normaal doen
is trachten te onderscheiden â
de taal zegt het ons al:
proberen helder te zijn.
Maar wat ik bedoel
is een aandacht die omvat,
die omarmt,
die tot zich laat komen,
die geen haast heeft;
die alles zoals het is aanvaardt,
al neem je daarin natuurlijk een positie in.
Maar het is voldoende
dat je die positie inneemt,
je hebt er een verhouding toe.
Het gaat om die verhouding.
Waar wij ons altijd
druk om maken,
als je ergens een verhouding toe hebt,
is om dat weer te uiten.
Dat zorgt voor zichzelf.
die aandacht is heel vriendelijk,
die is niet scherp,
ze tracht niet te onderscheiden.
Wat wij normaal doen
is trachten te onderscheiden â
de taal zegt het ons al:
proberen helder te zijn.
Maar wat ik bedoel
is een aandacht die omvat,
die omarmt,
die tot zich laat komen,
die geen haast heeft;
die alles zoals het is aanvaardt,
al neem je daarin natuurlijk een positie in.
Maar het is voldoende
dat je die positie inneemt,
je hebt er een verhouding toe.
Het gaat om die verhouding.
Waar wij ons altijd
druk om maken,
als je ergens een verhouding toe hebt,
is om dat weer te uiten.
Dat zorgt voor zichzelf.
Het gaat erom dat je
heel bewust
heel vriendelijk
heel geduldig
je eigen plaats vindt.
Dat is voldoende â
ik zou een grammofoonplaat willen maken:
het is voldoende,
hoeft niet meer!
Alles wat er meer is
schaadt,
bedrukt een ander,
is een poging een ander te modelleren.
In de grond van de zaak gaat dat niet,
ieder moet zijn eigen weg vinden,
ieder heeft zijn eigen bestemming.
heel bewust
heel vriendelijk
heel geduldig
je eigen plaats vindt.
Dat is voldoende â
ik zou een grammofoonplaat willen maken:
het is voldoende,
hoeft niet meer!
Alles wat er meer is
schaadt,
bedrukt een ander,
is een poging een ander te modelleren.
In de grond van de zaak gaat dat niet,
ieder moet zijn eigen weg vinden,
ieder heeft zijn eigen bestemming.
III
Hoe meer we kunnen luisteren
naar onze eigen bestemming
die voortdurend verandert
naarmate we leven,
ontwikkelen we vanzelf het vermogen
om naar anderen te luisteren.
Dat is zĂł belangrijk
want de wereld gaat ten onder
aan alles wat we bedoelen.
Er zijn maar heel weinig mensen bereid
zomaar te luisteren,
te luisteren
naar wat de ander beweegt,
wat hij wil
waar hij bang voor is
waar hij blij om is.
naar onze eigen bestemming
die voortdurend verandert
naarmate we leven,
ontwikkelen we vanzelf het vermogen
om naar anderen te luisteren.
Dat is zĂł belangrijk
want de wereld gaat ten onder
aan alles wat we bedoelen.
Er zijn maar heel weinig mensen bereid
zomaar te luisteren,
te luisteren
naar wat de ander beweegt,
wat hij wil
waar hij bang voor is
waar hij blij om is.
Ieder van ons kan juist die mens zijn
die luistert.
Een heleboel mensen denken
dat je dan niet toe zult komen
aan je eigen leven,
aan je eigen bestemming.
Maar dan kom je juist toe aan je eigen bestemming.
Want je kunt alleen maar naar een ander luisteren
als je geleerd hebt naar jezelf te luisteren,
als je geleerd hebt om, zoals je bent,
helemaal gehoord te hebben,
je ongeduld
je geweld
je agressie â
die in hele mooie woorden verpakt kan zijn,
maar die er is.
En dat je ook tegen jezelf kunt zeggen:
âja, ik heb je gehoord
ja, je bent er
en je mag er zijnâŠâ
Zodat in jezelf
die geweldige spanning
een uitlaat vindt,
in jezelf;
zodat je hart niet meer opgejaagd wordt
door alles wat je wilt;
en je adem
ook vriendelijk is
en zacht
en meegaand;
en je spieren
ontspannen kunnen,
zodat ze de energie kunnen ontvangen
die ze opbouwt
zonder dat je beweegt.
Dat is heel nodig.
die luistert.
Een heleboel mensen denken
dat je dan niet toe zult komen
aan je eigen leven,
aan je eigen bestemming.
Maar dan kom je juist toe aan je eigen bestemming.
Want je kunt alleen maar naar een ander luisteren
als je geleerd hebt naar jezelf te luisteren,
als je geleerd hebt om, zoals je bent,
helemaal gehoord te hebben,
je ongeduld
je geweld
je agressie â
die in hele mooie woorden verpakt kan zijn,
maar die er is.
En dat je ook tegen jezelf kunt zeggen:
âja, ik heb je gehoord
ja, je bent er
en je mag er zijnâŠâ
Zodat in jezelf
die geweldige spanning
een uitlaat vindt,
in jezelf;
zodat je hart niet meer opgejaagd wordt
door alles wat je wilt;
en je adem
ook vriendelijk is
en zacht
en meegaand;
en je spieren
ontspannen kunnen,
zodat ze de energie kunnen ontvangen
die ze opbouwt
zonder dat je beweegt.
Dat is heel nodig.
IV
Ik zei vrijdagavond aan het begin:
âwat je doorgeeft is wat je bent.â
Niet wat je geleerd hebt,
niet wat je in huis hebt,
niet de vaardigheid â
die geef je natuurlijk ook door.
Maar dat is van het oude,
dat is alles wat we al weten
en waar we aan kapotgaan.
Maar diegene die je bent,
die geef je door.
Heel kleine kinderen
die nog niet opgevoed zijn
voelen dat
en dieren voelen dat ookâŠ
wie je bent,
of je iets van ze wilt â
of dat je er bent
omdat je van ze houdt,
omdat je ze
niet op wilt voeden
niet iets leren
ze niet dresseren,
maar ze volgen.
En alleen maar daar
waar het nodig is
even
een klein duwtje
van: âzie je dat wel!â
âwat je doorgeeft is wat je bent.â
Niet wat je geleerd hebt,
niet wat je in huis hebt,
niet de vaardigheid â
die geef je natuurlijk ook door.
Maar dat is van het oude,
dat is alles wat we al weten
en waar we aan kapotgaan.
Maar diegene die je bent,
die geef je door.
Heel kleine kinderen
die nog niet opgevoed zijn
voelen dat
en dieren voelen dat ookâŠ
wie je bent,
of je iets van ze wilt â
of dat je er bent
omdat je van ze houdt,
omdat je ze
niet op wilt voeden
niet iets leren
ze niet dresseren,
maar ze volgen.
En alleen maar daar
waar het nodig is
even
een klein duwtje
van: âzie je dat wel!â
Dat lijkt, als ik dat allemaal zo zeg,
in deze wereld bijna een blasfemie,
want we zitten in een heel verwarde heksenketel.
Toch is het zo
dat we dit eerst
in onszelf
moeten zien en doen,
elke dag weer doen â
vanaf het moment dat je wakker wordt
totdat je slapen gaat
kun je dit doen,
heel rustig,
ongehaast.
Zodat alles wat je doet betekenis krijgt:
het kopje wat je afwast,
de kamer die je schoonmaakt,
de mens die je aankijkt â
het is allemaal van hetzelfde.
in deze wereld bijna een blasfemie,
want we zitten in een heel verwarde heksenketel.
Toch is het zo
dat we dit eerst
in onszelf
moeten zien en doen,
elke dag weer doen â
vanaf het moment dat je wakker wordt
totdat je slapen gaat
kun je dit doen,
heel rustig,
ongehaast.
Zodat alles wat je doet betekenis krijgt:
het kopje wat je afwast,
de kamer die je schoonmaakt,
de mens die je aankijkt â
het is allemaal van hetzelfde.
Dan is het ook geen oefening meer
dan is het alleen maar leven,
leven
wat ongevraagd tot je komt â
zoals je ongevraagd
op de wereld gekomen bent.
Welke gedachten we daar ook aan vastknopen,
dat is een feit.
De vraag is dus:
kun je ongevraagd leven?
Dat betekent niet dat die gedachten
onbelangrijk zijn,
ze hebben op hun niveau
en hun werkterrein
hun recht.
Maar ze reiken niet
naar datgene waar het omgaat.
Welke gedachte en welk gevoel ook,
het zijn altijd vertalingen;
je hebt hele mooie vertalingen
je hebt hele grove vertalingen,
maar het zijn vertalingen;
het is niet wat op het moment leeft,
wat door je heengaat
wat komt en gaat,
zoals je adem.
Zo is het hele leven
en zo is de hele schepping.
Dat je je bewust wordt van wat
achter al dat komen en gaan
werkt
terwijl het steeds er is,
onveranderlijk er is â
en zich bewust wordt
van alles wat gebeurt.
dan is het alleen maar leven,
leven
wat ongevraagd tot je komt â
zoals je ongevraagd
op de wereld gekomen bent.
Welke gedachten we daar ook aan vastknopen,
dat is een feit.
De vraag is dus:
kun je ongevraagd leven?
Dat betekent niet dat die gedachten
onbelangrijk zijn,
ze hebben op hun niveau
en hun werkterrein
hun recht.
Maar ze reiken niet
naar datgene waar het omgaat.
Welke gedachte en welk gevoel ook,
het zijn altijd vertalingen;
je hebt hele mooie vertalingen
je hebt hele grove vertalingen,
maar het zijn vertalingen;
het is niet wat op het moment leeft,
wat door je heengaat
wat komt en gaat,
zoals je adem.
Zo is het hele leven
en zo is de hele schepping.
Dat je je bewust wordt van wat
achter al dat komen en gaan
werkt
terwijl het steeds er is,
onveranderlijk er is â
en zich bewust wordt
van alles wat gebeurt.
Jij bent een van die
ogen en oren
van dat onvoorstelbaar grote gebeuren.
En het gaat erom dat je
je ogen open hebt
en je oren open
en je ziel geopend
voor wat er gebeurt.
Dan hoef je je geen zorgen te maken,
dan zul je vanzelf doen wat nodig is.
Daar heb je niet het oordeel van een ander,
de goedkeuring of de afkeuring voor nodig,
dan doe je.
Net zo als je je hand naar het kopje beweegt
wat je wil oppakken om uit te drinken â
zĂł vanzelf
zonder enige bedenking.
Zoals je een kopje oppakt
zo is het leven wat je leeft.
ogen en oren
van dat onvoorstelbaar grote gebeuren.
En het gaat erom dat je
je ogen open hebt
en je oren open
en je ziel geopend
voor wat er gebeurt.
Dan hoef je je geen zorgen te maken,
dan zul je vanzelf doen wat nodig is.
Daar heb je niet het oordeel van een ander,
de goedkeuring of de afkeuring voor nodig,
dan doe je.
Net zo als je je hand naar het kopje beweegt
wat je wil oppakken om uit te drinken â
zĂł vanzelf
zonder enige bedenking.
Zoals je een kopje oppakt
zo is het leven wat je leeft.
Dat kun je ook niet oefenen,
daar kun je alleen bewust van worden,
dan gebeurt het.
Je hoeft niet die hele langeweg te gaan van
dit eerst, en dan dat en dan dat…
Het gaat vanzelf,
je bent opgenomen
in dat wat wordt.
En je doet
naar jouw vermogen,
jouw beperkingenâŠ
en dat is het.
Dan kun je ook geen vergelijkingen maken,
niet zeggen: âdie mens is beter dan die mens.â
Want je kent van geen mens in de wereld
Ă©n zân vermogens Ă©n zân beperkingen.
Dus vergelijk nietâŠ
laat alles zich voltrekken.
daar kun je alleen bewust van worden,
dan gebeurt het.
Je hoeft niet die hele langeweg te gaan van
dit eerst, en dan dat en dan dat…
Het gaat vanzelf,
je bent opgenomen
in dat wat wordt.
En je doet
naar jouw vermogen,
jouw beperkingenâŠ
en dat is het.
Dan kun je ook geen vergelijkingen maken,
niet zeggen: âdie mens is beter dan die mens.â
Want je kent van geen mens in de wereld
Ă©n zân vermogens Ă©n zân beperkingen.
Dus vergelijk nietâŠ
laat alles zich voltrekken.
V
Als je ziet
dat er akelige dingen gebeuren
â dat zie je in deze wereld
waar wij in leven onophoudelijk â
kun je daar iets aan doen,
voor zover jij daartoe in staat bent.
Maar je bent niet almachtig,
je kunt het niet tegelijk goedmaken,
je kunt er alleen bijblijven,
je niet afwenden â
ook van waar je het oneens mee bent,
waar je boos over bent
en misschien wel terecht boos,
maar blijf erbij.
Want anders wend je je af,
en het is akelig
als je je afwendt
als je het niet meer wilt
als je zegt:
â⊠nou wil ik er niks meer over zeggen.â
Dat kĂĄn niet,
je moet altijd door,
steeds dieper â
tot je daar bent
waar het ophoudt,
waar alle tegenstellingen ophouden,
ook in jezelf.
dat er akelige dingen gebeuren
â dat zie je in deze wereld
waar wij in leven onophoudelijk â
kun je daar iets aan doen,
voor zover jij daartoe in staat bent.
Maar je bent niet almachtig,
je kunt het niet tegelijk goedmaken,
je kunt er alleen bijblijven,
je niet afwenden â
ook van waar je het oneens mee bent,
waar je boos over bent
en misschien wel terecht boos,
maar blijf erbij.
Want anders wend je je af,
en het is akelig
als je je afwendt
als je het niet meer wilt
als je zegt:
â⊠nou wil ik er niks meer over zeggen.â
Dat kĂĄn niet,
je moet altijd door,
steeds dieper â
tot je daar bent
waar het ophoudt,
waar alle tegenstellingen ophouden,
ook in jezelf.
Dan ga je merken
dat er geweldige macht is in de wereld,
een geweldige kracht
die zo ontzettend groot is,
daar kun je geen voorstelling van maken.
Die is er altijd
en jij hoort daarbij.
En jij kunt jezelf latenveranderen.
Je hoeft er niets aan te doen
dan er open voor te zijn,
dan ervan te weten â
en te kunnen zeggen:
âniet mijn wil geschiede, maar uw wil.â
Maarten Houtman
Vogelenzang, 11â13 oktober 1996, zondagmorgen
dat er geweldige macht is in de wereld,
een geweldige kracht
die zo ontzettend groot is,
daar kun je geen voorstelling van maken.
Die is er altijd
en jij hoort daarbij.
En jij kunt jezelf latenveranderen.
Je hoeft er niets aan te doen
dan er open voor te zijn,
dan ervan te weten â
en te kunnen zeggen:
âniet mijn wil geschiede, maar uw wil.â
Maarten Houtman
Vogelenzang, 11â13 oktober 1996, zondagmorgen
 |
| Maarten Houtman, theedrinkend in zijn huiskamer op de Bovenkruier in A’dam |