Ode aan het water

Bijzonder, dat uit die hele klassiek opleiding zo’n simpel verhaal is blijven hangen: Xenophon die in zijn boek ‘Anabasis’ (= ‘reis naar het binnenland’) vertelt van zijn ‘Tocht van de Tienduizend’, hoe zijn soldaten na alle beproevingen van die barre tocht dwars door het Perzische rijk, over een heuvelrug de zee weer zagen – en in gejuich uitbarstten: ‘De zee, de zee…!’
Pure vreugde, catharsis.

Waar het lied van de  Shake van de Week  over gaat, blijft – ondanks al mijn pogingen – raden. Misschien gaat het wel over water…
Het is een ‘Ghazal’, een liefdeslied wat die ‘Hooglied-achtige’ vermenging kent van erotiek en liefde tot de Allerhoogste (Eros en Agapè, om met de Ouden te spreken).
Zoals veel van de liederen van Abida Parveen, is het op een tekst van Faiz Ahmed Faiz (1911-1984):

… a great Poet, writer, journalist and politician who helped to forge a revolutionary consciousness in the South Asian sub-continent.
Faiz was, behalve Soefi, ook communist – wat hem de Lenin-prijs (de Russische Nobelprijs voor Literatuur) opleverde. Het kan verkeren…

De taal is Urdu – de taal van Pakistan – maar als ik Google Translate zelf laat kiezen, komt die uit op ‘Hindi’ – ik had al begrepen dat de (historische) verwantschap tussen beide talen nauw is. Maar wat er dan vervolgens aan vertaling verschijnt, is gewoon pure onzin.
De Engelse website: http://www.faizcentenary.org/index.htm is indrukwekkend, maar bood geen houvast voor Humne sub shair mein saNwaray thhay. Ik zag zelfs een Deense website, Lene: http://www.urduhamasr.dk/faiz/storylist.htm, maar ook daar geen vertaling van dit lied.