Categorie: Uncategorized

Uit de statistieken van de Shakingzen blog blijkt Abida Parveen in 2014 het meest beluisterd te zijn, gevolgd door de Gudjieff vertolking van Alain Kremski. Dat was een verrassing, omdat de laatste weken in mij het bovenstaande lied ‘Mujhe Bekhudi’ maar blijft doorklinken…
In september woonde ik in het Muziektheater een concert van Abida Parveen bij. De omstandigheden waren niet ideaal, ik zat helemaal boven achter in de zaal, op het balkon voor de filmende pers. Abida was ver weg en de geluidsversterking was abominabel, althans voor mijn zwakke gehoor. Maar sfeer was er wel, al gauw werd er op diverse plaatsen in de zaal, en zelfs op het podium, meegedanst. Onzichtbaar voor de zaal, heb ik tegen de achterwand ook nog een tijdje mee geshaket ☺

Wonderbaarlijk dat er, temidden van een zee van islamitisch conformisme en fundamentalisme, nog steeds eilanden zijn waar het Soefisme voortleeft – met een muzikale traditie die wereldwijd zo’n krachtige inspiratiebron biedt. Dat geldt niet alleen voor Pakistan – of all places – maar ook voor India, Turkije, Syrië (tot voor kort) en een aantal Afrikaanse landen (denk aan Youssou N’Dour, Dhafer Youssef en Modou Gaye).
Ook de muziek van Gurdjieff is aan deze traditie schatplichtig.
Ik hoop in het komende jaar dit spoor te kunnen vervolgen…

The Wind is een opname van kamancheh virtuoos Kayhan Kalhor en baglama (een oud-achtige Turkse instrument, ook wel bekend als ‘saz’) meester Erdal Erzincan. Er is ook nog een divan baglama (bas saz) te horen, als ’tampura’. Heel intense muziek.
The Wind is één lange improvisatie, die op de Cd in twaalf stukken is geknipt. Wij shaketen gisteren op bovenstaande muziek, deel XI (er staat per abuis ‘IX’), dat abrupt eindigde – misschien een beetje storend, maar Aloys zei: “Het effect deed me denken aan die ‘stop’-oefening van Gurdjieff, waaraan iedereen tijdens de ‘movements’ in de Prieuré in Fontainebleau deelnam. Zelfs de tuinlieden bevroren in de houding waarin ze stonden…”
Maarten Houtman beval mensen die ‘stop’-oefening wel aan om van dwangmatig gedrag af te komen.

Dan is er goed nieuws van ECM Records: in januari 2015 verschijnt een nieuwe dubbel Cd van Anouar Brahem: Souvenance – Music for oud, quartet and string orchestra.
Pianist Franҫois Couturier is in het kwartet teruggekeerd.
Het was een beetje stilletjes rond Brahem, na The Astounding Eyes Of Rita zes jaar geleden. Hij legt zelf een verband met het gebeuren in Tunesië en buurlanden, dat hem sterk aangegrepen heeft.
Hieronder een sneak preview van ‘January’, het eerste nummer van de tweede Cd.
Veel kijkplezier!

Gastvrij ontvangst in een ger, na panne op weg naar Ulaanbaatar (Mongolië, 2010) [klik om te vergroten]

‘Mongolian Traditional long song’ is het openingsnummer van When Strangers Meet, het debuutalbum van The Silk Road Ensemble.
Aan de opnamen – waar drie jaar van voorbereiding aan voorafging – namen musici deel uit Beijing en Ulaanbaatar, Teheran en New Delhi, de Verenigde Staten en Europa.
In het Cd boekje beschrijft Yo-Yo Ma hoe de opnamestudio prompt veranderde in een zijderoute caravanserai, met het geluid van talen en muziekinstrumenten van over de volle breedte van het Euraziatische continent.
Sprekend over de jam sessions, doet hij een opmerkelijke uitspraak over het creatieve proces:

Part of being artistic is being prepared to ask questions you don’t have the answers. It’s something that happens inside you – something that’s very private, very intimate, but if you locate your question and if you’re able to make it come alive in a musical form, and somebody else receives it and it comes alive within them, you can get pretty connected to another person.

Ik was dezer dagen met teksten van Maarten Houtman bezig, waar hij het heeft over het denken wat altijd naar oplossingen zoekt. Waarna hij vervolgt:

Maar je gaat merken dat het iets heel bijzonders is om een vraag een vraag te laten, en er niet bij in slaap te vallen; om datgene wat er is, zich aan je te laten ontvouwen. In dat ontvouwen verander jij. Je moet alleen maar volgen, en zien wat het aan je wil tonen. De macht ligt dáár, niet bij jezelf, die ligt elders.

‘Het hervindt zichzelf’, Tao-zen sessie 13 december 1996 in Huissen

‘Mongolian Longsong’, gezongen door Ganbaatar Khongorzul. Uit: When Strangers Meet, Yo-Yo Ma & The Silk Road Ensemble, 2001.

Het motto ‘When Strangers Meet’ is ook van toepassing op de volgende geluidsopname van Kayhan Kalhor. Hij wordt op zijn kamancheh begeleid door Brooklyn Riders, een strijkkwartet gevormd door musici uit The Silk Road Ensemble: Johnny Gandelsman, viool, Colin Jacobsen, viool, Nicholas Cords, altviool, en Eric Jacobsen, cello.
Het is prachtig om te horen hoe de twee klankwerelden zich vermengen in ‘Waiting for the Rain’: