Sanware Tore Bin Jiya Jaaye Na Beloved without you it’s hard to live my love finds you where are you my beloved tears become song and sighs music
Sanware Tore Bin Jiya Jaaye Na Beloved without you it’s hard to live memory of yours makes me restless cant sleep the whole night bitten of separation wait for you with candle of eyes lit
i burn in your love, n i wait for you beloved n I cant say it to anyone Beloved without you it’s hard to live
my love finds you where are you my beloved tears become song and sighs music Sanware Tore Bin Jiya Jaaye Na Beloved without you it’s hard to live
stars of my hope are starting to sink now how do i reach my beloved’s doorstep all support, friends lost shakes boat and bank is far away
i burn in your love, n i wait for you beloved n I cant say it to anyone my love finds you where are you my beloved tears become song and sighs music
Sanware Tore Bin Jiya Jaaye Na Beloved without you it’s hard to live
Afgelopen week bezocht ik in Voorschoten een darshan van Moeder Meera. Voor wie haar niet kent: het ‘mission statement’ van deze Indiase heilige luidt:
âHet doel van mijn werk is het naar beneden roepen van het Licht van Paramatman en het helpen van mensen. Daarvoor kwam ik â om jullie harten te openen voor het Licht.â
Moeder Meera is voor Klaaske en mij een oude liefde. Door een samenloop van omstandigheden streek zij ooit neer in het Duitse Westerwald, in de omgeving van de stad Limburg. Daar hebben wij hebben haar vele malen bezocht, eerst in het plaatsje Thalheim, later in de Schaumburg, nabij Balduinstein a/d Lahn. De laatste jaren leek de liefde wat bekoeld â tot ik de tip kreeg dat de berg nu naar Mohammed komt en zij met haar darshan ook Nederland aandoet.
Mijn lijfboek Ka â de geniale hervertelling van Roberto Calasso van de Indiase mythologie en heilige geschriften â leerde mij dat darshana ‘visioen’ betekent, waarbij “degene die kijkt zich volledig overgeeft aan wat hij ziet.” Dat is ook wat er gebeurt tijdens de momenten dat je Moeder Meera van dichtbij in de ogen kijkt, ook al lijkt het nog zo vluchtig. Het is maar zelden dat wij iemand diep in de ogen kijken, zonder confrontatie, zonder strijd, een moment dat je helemaal leeft â en alleen leeft, juist in die ontmoeting. Achteraf zoek je naar tekenen van ‘wat het je gedaan heeft’. We hadden in Duitsland altijd het gevoel dat iets van haar warmte â het is maar een woord â op ons afstraalde, het waren altijd bijzondere dagen die we daar samen, en soms met anderen, beleefden.
Een darshan van Moeder Meera vindt in stilte plaats â een heel andere benadering dan de intensieve uitwisseling bij Maarten Houtman. Als je voor haar zit en je naar haar toe buigt, beroert ze kort je hoofd (het moment dat op de foto is vastgelegd). Daarna richt je je op en je kijkt elkaar aan. Een korte knik is haar teken dat het voorbij is. Ook in de zaal heerst stilte, een stilte die alleen maar dieper wordt door haar niet aflatende aandacht voor elk van de langskomende deelnemers. Toch merk je ook je eigen rusteloosheid bij de schier eindeloze rij die, op de knieĂ«n schuifelend over het middenpad, in die anderhalf uur voorbijtrekt.
Hier vieren we de stilte met de muziek van Alim Qasimov â volgens The New York Times “simply one of the greatest singers alive, with a searing spontaneity that conjures passion and devotion, contemplation and incantation.” In onderstaande opname van het gerenommeerde Morgenland Festival in OsnabrĂŒck, wordt hij begeleid door een oude bekende, de Iraanse kamancheh speler Kayhan Kalhor.
Rond Kerst hadden we een kleine reĂŒnie in het huis van een Iraanse oud-collega in IJburg. Ik gaf hem het zelf samengestelde plaatje ‘Kayhan Kalhor Along the Silk Road’ cadeau, met muziek van de Perzische kamancheh virtuoos. Hij keek er wat vlak naar en zei: “Ja, die man ken ik.” Sinds de VPRO-documentaire ‘Onze man in Teheran’ van Thomas Erdbrink, begrijp ik inmiddels iets beter hoe gecompliceerd de verhoudingen in dat land liggen, dus ongetwijfeld ook in de muziek. Daar is welhaast ieder leven een politiek statement. Toen vroeg mijn gastheer – een groot liefhebber van Westerse klassieke muziek: “Ken je muziek uit Azerbeidzjan?” Ik moest stevig nadenken, over de locatie en andere hoedanigheden van het land, en wist ‘Het ligt langs de zijde-route’. Ik herinnerde me ook dat mijn collega over zijn afkomst eens gezegd had, dat de aardrijkskundige grenzen in die contreien soms bevolkingsgroepen en taalgebieden willekeurig doorsnijden.
Ik was benieuwd en ging in de OBA kijken wat ze op de plank hadden – met ‘Sufi’ als richtlijn – en kwam thuis met een plaatje van Alim en Fargana Qasimov (vader en dochter) met ‘Spiritual Music Of Azerbaijan’. Wat een wonder! Ik was direct betoverd door hun stemmen, die springen en kronkelen en overslaan met een ongelooflijke lenigheid. En ik was helemaal verkocht toen ik een aantal video’s van hen zag en beluisterde, waarin ze musiceren met gerenommeerde Westerse ensembles.
Nusrat Fateh Ali Khan is nog steeds mijn ster bij uitstek – zie ook de gewijzigde cover-afbeelding van de blog. Maar nu is het even de familie Qasimova wat de klok slaat, dus voeg ik nog een tweede video toe, waarin ze samenspelen met het Kronos Quartet:
“The rush and pressure of modern life are a form, perhaps the most common form, of innate violence. To allow oneself to be carried away by a multitude of conflicting concerns, to surrender to too many demands, to commit oneself to too many projects, to want to help everyone in everything is to succumb to violence. More than that, it is cooperation with violence. The frenzy of the activist neutralizes his work for peace. It destroys his own inner capacity for peace. It destroys the fruitfulness of his own work because it kills the root of inner wisdom which makes work fruitful.” Thoma Merton: Conjectures of a Guilty Bystander, p. 81
Ik voelde me plotseling begrepen in mijn worsteling van de laatste tijd, toen Klaaske dit citaat van Thomas Merton voor me opspitte uit de sociale media. Bladerend in zijn boek vond ik nog een andere passage die me erg blij maakte, waar hij het heeft over de ‘praising universe’ van het Oude Testament en de psalmen, “of which man is a living and essential part, standing shoulder to shoulder with the angelic hosts who praise Yaweh – and praise is the surest manifestation of true life.”
Een betere sfeertekening van het triomfantelijk cantate, jubilate, exultate van de Qawwals van Nusrat Fateh Ali Khan kun je niet geven, de lof van Allah zindert door de zaal en komt zinderend je lichaam binnen. Om in de stemming te komen, hierbij nog eens zijn juichende Allah Hoo, in zo’n prachtige uitvoering dat het het gebrek aan videobeelden doet vergeten. Eronder vindt je de complete tekst.
“Allah Hoo” by Ustad Nusrat Fateh Ali Khan. Aaaa (Sufi Chants)
Ruler of the world, he has no companions The promised one, there is nothing but you Every great scholar is your student In every scent, there is nothing but you Creator of and worshipped by both worlds Every thing is witness to your manifestation On everyone’s lips is your prayer In every chord, every song is your presence
Every beginning is with your name With your name ends everything Your praise is ‘praise be to Allah’ That you are the God of my Mohammad
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
When this earth and world did not exist When there was no moon, sun or sky When the secret of the truth was still unknown When there was nothing, there was you
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
Everything is a reflection of your glory Every thing cries out that you are the Lord
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
It is the distinction of your enthralling visage You are the unrivalled Lord of the Universe
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
You who shows new beauty every instant Surprises even those who yearn for more Every sapling sings of your creation Every leaf is a signature of your nature
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
My God, you are the splendor you promised You are the curiosity, you are the desire The light of my eyes, the voice of my heart You were, you are, and will be only you
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
(Sufi Chants…)
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
You are everything, what is the argument in this The whole world is searching only for you Even as your magnificence is in every corner He has no companions, Lord of the world
Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu! Allah Huu!
Nu ik al geruime tijd vol overgave shake op de qawwali-liederen van Abida Parveen en Nusrat Fateh Ali Khan, was het een blijde verrassing onderstaande Cd van Omar Faruk Tekbilek tegen te komen. Je merkt dan weer even dat er toch een rode draad door je leven loopt…
Het was mijn afscheidsgeschenk toen ik in 1993 mijn rondjes in het Tropenmuseum verruilde voor een fulltime baan. Na jarenlang een mix van kunst en cultuur uit de hele wereld ondergaan te hebben, viel mijn keuze als vanzelfsprekend op deze soefi muziek (zie ook de prachtige tekst van de titelsong). Het was trouwens niet allemaal rozengeur en maneschijn in dat museum, in een haiku-bundeltje, dat ik opdroeg aan mijn vertrekkende chef Pauline Kruseman, dichtte ik:
Mijn tropenjaren:
zestig meter Afrika
zestig maal per week.
one truth
all the same what has been found and written, what has been taught, all the same, all the same.
the same game, we’ve been playing the same game, since the beginning the same game, all the same; the truth all the same; all the same.
all the same, all the same, what has been found, all the same. know yourself, that’s the power. look at yourself, watch your breath, that’s the wisdom, that’s all that has been found, by the children of adam, since the garden of eden. we are breath, but nothing else, let’s watch it, enjoy it. let’s give thank tot the lord for the gift, for the breath. you are the lord, you are the joy, you are the source, you are the secret and the same truth. since the beginning, the same game.
