MM

Those eye’s… [klik om te vergroten]

Gisteren hebben we elkaar aangekeken.
Ze is eigenlijk nog een jonge vrouw…
Een gewoon mens, die zich even moest hernemen toen ze de felheid in mijn ogen zag – toen ik mijn heftigheid in haar ogen zag. Dankjewel, Moeder Meera.
En toen was ze gewoon weer mevrouw Reddy en ik bracht woorden in mijn blik en begon te staren – en toen was het voorbij.

Maar dit hier is een blik waar ik mijn ogen van neersla. Hoe moet ik hem benoemen? Is ze boos? Verwijt ze me iets? Nee, ze kijkt je heel doordringend aan. En er is ook kwetsbaarheid in die ogen – die ze met je deelt: “Dit is wat het leven is, dit ene moment, onontkoombaar.”
Ze zegt: “Lieve Hein, ga aan al dat gebeuren voorbij, aan alles wat je denkt dat moet gebeuren. Er IS alleen maar, blijf daarbij.”
Ze zegt ook: “Hier ben ik! Niet weggaan!” Een schreeuw om aandacht.
Dat zegt ze mij.

Is alles nu gezegd?

Jan Garbarek neemt ons mee op een reis langs de kusten (zijn vaderland?), de woestheid van het water, de onbewogenheid van het steen. Een verhaal zo oud als de aarde. En daar speelt zijn muziek omheen. Je kunt er alleen maar naar kijken. En naar luisteren, natuurlijk.

Nu keek Moeder Meera even boos. Heb ik me toch weer verloren in het gebeuren?
BLIJF ERBIJ!

Het is zo eenvoudig…

Klik na de start op ‘YouTube’ om de video op volledig scherm te bekijken