Nee, je hoeft mij niet te benijden…
De weg die ik volg gaat door een diep dal
langs de stroom – van de tijd, van het leven –
die het in miljoenen jaren heeft uitgesleten,
eer ik was, ver nadat ik niet meer zal zijnJa, ik ben nu volwassen geworden
en draag overhemden die wel gewassen
maar niet gestreken hoeven te worden
want het lijf moet nog lang mee – nou ja,
dan toch voor de tijd die me rest…En natuurlijk moet er gegeten worden
de details van de maaltijd, van gerechten,
ingrediĂ«nten die gekocht moeten worden…
het overleven regelt dat alles soepeltjes
en je mag er nog van genieten ookIk ben blij dat ik handen heb, dat ik niet
als een hond voor de deur hoef te wachten,
dat ik voeten heb, die, als waren het wielen,
stapsgewijs de weg zich doet voortwentelen –
toch kan menigeen zonder ziel leven…Ik benijd de eenvoudigen van geest
die, bevrijd van de hot spots van het ego,
je begroeten als bij een eerste ontmoeting –
die het er niet om gaat wie de beste is,
maar heel naĂŻef de minste kunnen zijnHein